تعداد بازدید : 4757
تعداد نوشته ها : 8
تعداد نظرات : 0
اول اردیبهشته و من حد فاصل آشپزخونه تا غروبِ پشت پنجره رو میرم و برمیگردم و سعی میکنم با شنیدم این صدای پرنده‌های ساکن درخت سرو، خوب باشم و امیدوارم. امیدوارم به بهار و حال بهتر. روی اجاق سوپ با سبزیجات بهاری در حال پختنه و توی تراس لیوان قهوه و کیک خونگی که دوستی برام سرظهر فرستاده بود تموم شده. روی میز گلدون گلیه که یکی با آرزوی بهتر شدن پدر و مادر که اون سر دنیا درگیر ماجراهای این روزها شدن فرستاده. کتابی رو برمیدارم که بخونم و افکار ناخوشم رو دور نگه دارم. نفس عمیق میکشم و با صدای بلند فکر میکنم کاش الان پیش خانواده بودم. کاش شب بگن بابا برگشته خونه. کاش حال همه‌ی دنیا زودتر خوب شه. کاش این پرنده‌ها همیشه بخونن. کاش انقدر بلند بخونن که من صدای افکار خودم رو نشنوم. دسته ها :
شنبه ششم 2 1399